Kroatië - augustus 2023
De wind door de bergen
gezegend door het volk
bootst in golven hier de zee na.
De çicades verstommen,
het concert ten einde om later met nacht-trillers terug te keren in een roerloos donker.
Klingende bellen
en het gefluit van een man kondigen een stoet aan. Langgrekte witte schapen langs olijven, de wijngaard met de zoete druiven bijna rijp.
Geiten met lange dunne oren opeens stil tijdens een mekker,Â
ik luister maar zij keren zich als op 1-2-3 met grote ogen
gelijktijdig om.
Zon werpt haar laatste stralen,
de laatste puntjes in regenboog-licht raken grond
alsof om het te bezweren.
In de na-avond wordt de zon bekoorlijk vrouwelijk komt me zo te binnen
en s'ochtends veranderd haar gezicht in duidelijk masculine.
Och het oude land, de stenen.
Het draagt.
De oorlog in de botten van oude mannen die me de weg wezen
op een kruispunt in de schaduw, hun stokken in het zand.
De grond dampt onze voeten warm en dan ineens
net als we niet kijken
is het donker.
Natte plukjes gras tussen korrelig oranjebruin.
Morgen,
morgen zijn alle kruimels
weg.
©EekeSjoukje Roodvoets
💎🦉